Holocaust was karma

Het schip de Theodor Herzl, zo genoemd naar de ‘Vader van het Zionisme’, dat op 2 april 1947 was vertrokken vanuit de Franse haven Sète met aan boord 2641 overlevenden van de Holocaust, legt op 13 april 1947 aan in de haven van Haifa nadat het schip op volle zee werd geënterd door mariniers van het Britse bezettingsleger. De Joden werden na hevig verzet, waarbij drie Joden werden gedood en 27 anderen gewond, gearresteerd en opgesloten. De gewonden en de zieken werden opgesloten in het Atlit detentiekamp nabij Haifa en alle anderen gedeporteerd naar het eiland Cyprus en opgesloten in Britse kampen. Op het spandoek staat: "De Duitsers hebben onze families en huizen verwoest. Verwoesten jullie niet onze hoop!"

Spiritueel leraar Eckhart Tolle beweert dat er een collectief pijnlichaam bestaat dat als een soort levende entiteit vele eeuwen kan bestaan. Mensen die zich identificeren met de pijn van dat lichaam raken ermee verbonden. Het collectief pijnlichaam draagt een collectief karma. Een volk is een collectief van mensen die hun pijnlichamen delen met het collectief pijnlichaam van het volk. De Joden zijn een volk met een zwaar pijnlichaam en hun karma werd ingelost tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De Joden vertegenwoordigen de Ram hoofdcultuur en dat is een uiting van het 2000-jarige ramtijdperk (2187 vC - 16 v.Chr.). Deze cultuur kent in het opvolgende 2000-jarige vissentijdperk (16 v.Chr. – 2140 n.C.) een nachtfase en tijdens deze fase ontwikkelde de islam zich als een onderdeel van de Ram hoofdcultuur. We zitten nu aan het eind van de nachtfase (16 v.Chr. – 2140 n.C.) van de Ram hoofdcultuur en dat betekent dat het jodendom en islam in hun eindfase komen. De vurige Ram eindigt met een knal. En dus komen de Joden en Arabieren nu hun eindstrijd, maar let op: dit is een broederstrijd. Er was voor Ram één probleem: de Joden woonden in Europa en de Verenigde Staten en de Arabieren in het Midden-Oosten. Dit probleem heeft JHWH opgelost met het grootste drama van de twintigste eeuw.

Het is aan de ene kant opmerkelijk dat de Joden na tweeduizend jaar in het christelijke Europa niet zijn geassimileerd maar aan de andere kant kon dat niet omdat de Joodse Ram zich moest blijven manifesteren. De Joden konden nooit assimileren in het christelijke Europa omdat het christendom een uiting is van de vissen hoofdcultuur en de Joden de uiting van de Ram hoofdcultuur. De meest glorieuze tijd van de Joden was de tijd dat ze broederlijk samenleefden met de Moren in Spanje. In het behekste Europa werden de Joden op het best getolereerd en altijd bleef er bij hen de hoop op de terugkeer naar het Beloofde Land. Na de Franse Revolutie kregen de Joden gelijke rechten als alle andere burgers en dit zou na de secularisering in de jaren zestig tot gevolg hebben gehad dat de Joodse identiteit zou zijn verwaterd. Veel Joodse Nederlanders zijn dan ook geen praktiserende Jood meer. We herkennen ze nauwelijks als Joods. Maar het is de Holocaust en de staat Israël die elke Joodse Nederlander in het karma van het Joodse volk trekt. Elke Joodse Nederlander moet zich hiertoe verhouden.

De Joden zijn net als de Arabieren en de Palestijnen een Semitisch volk en daar horen de Joden dan ook thuis. Nu de Ram hoofdcultuur in de eindtijd is gekomen, moesten de Joden terug naar hun land, maar daarvoor heden ze niet voldoende motivatie. Er waren al enkele Joodse kolonisten naar Palestina gegaan (Zionisten) maar de Engelsen – die Palestina als protectoraat bezaten – hielden dit tegen. Er was een volksverhuizing nodig zodat de Joden weer echt in contact zouden komen met hun broedervolken; de Bijbelse afstammelingen van Jakobs tweelingbroer Esau. Er moest dus iets gebeuren, een drama van apocalyptische omvang.

Een Oostenrijkse kunstenaar zou het karma van de Joden gaan inlossen: Adolf Hitler. In mijn biografie over Hitler schrijf ik het volgende. Op Hitler staat geen maat. Hij was geen staatsman zoals Bismarck, evenmin was hij een man van het volk zoals Luther. Hitler was uniek, hij heeft geen voorgangers of opvolgers. De Duitsers hadden bewondering voor hun leider, maar ook verbazing. Hij kwam uit het niets. Hij leek een door God gezonden wonder die op onverklaarbare wijze was komen aanwaaien uit Oostenrijk. Hij gaf de Duitsers weer zelfvertrouwen na hun trauma van de Eerste Wereldoorlog. Zijn manier van leven versterkte die magie. Hij leefde sober, gebruikte geen drugs of alcohol, was vegetariër en leek bijna kuis. Wie had deze monnik gestuurd? Veel nazi’s zagen in hem de Messias. Hitler zelf was groot geworden met de gedachte dat hij de profeet Elia was; de reïncarnatie van Johannes de Doper. Als een door God gezonden leider vocht hij tegen de goddeloze democratie, de atheïstische Bolsjewieken en tegen de Joden die schuldig waren aan de kruisiging van Christus. Hij was de redder van het Arische ras. Met Hitler was de kerk overbodig. God had Hitler aangewezen als degene die Daniels en Johannes’ visioen over een Duizendjarig Rijk zou vervullen. Natuurlijk vroeg het bereiken van dit doel offers, maar wie spreekt de Messias tegen? Weinig Duitsers – maar evenmin de Britten en de Fransen - voorzagen dat deze wolf in schaapskleren zich zou ontpoppen als de ultieme verpersoonlijking van de gevallen engel.

Hitler had twee doelen in de oorlog: de verovering van Europa en de vernietiging van de Joden. Beide doelen zijn totaal mislukt. Juist door de Holocaust zijn de Joden niet geassimileerd in Europa en de gaskamers legitimeerde de oprichting van de staat Israël. Zes miljoen dode Joden was de inlossing van het karma van het Joodse volk. Dat is de prijs voor hun wens om terug te kunnen keren naar Palestina. Het is wrang om te zeggen maar eigenlijk heeft Hitler met zijn mislukking de Joden gered van de ondergang.